St.Leonard naar Brive la Gaillarde. 111km.>1570
Door: Onze Huub
Blijf op de hoogte en volg Huub, Carel en Els
18 Mei 2018 | Frankrijk, Brive-la-Gaillarde
Waar kijken wij naar tijdens het fietsen. Het antwoord op deze vraag ligt minder voor de hand dan jullie misschien denken en het is ook voor ieder van ons anders.
Om met Els te beginnen: zij neemt heel veel waar van de planten- en dierenwereld om ons heen. Zij ziet de roofvogels in de lucht en de allerlei dieren die Carel en mij geheel ontgaan. Ik mis geen bakkerij waar we langsrijden en bekijk elke kerk met aandacht. Carel is vooral op de weg voor hem gericht en uit zijn ooghoeken kijkt hij naar andere dingen; hij wil zoveel mogelijk weten wat hem te wachten staat.
Voer voor psychologen.
We vertrokken vanmorgen met prachtig weer en meewind; twee zaken waarvan we bijna vergeten waren dat ze bestonden. Beenstukken, armstukken, jassen en regenkleding bleven in de auto en vrolijk fietsten we weg voor een vrij lange tocht, ongeveer 110 km met vrij veel stijging erin.
Het wordt eentonig maar de koffiepauze die we na 40 km gepland hadden, ging niet door. De uitbater stond toevallig op straat en legde ons omstandig uit wanneer hij open was. Maar op onze vraag of we koffie konden drinken was hij 'desolé' . Net op dat moment was hij gesloten. We mochten water van hem hebben en hij bleef zo lang oreren (zoveel aanspraak heb je in die dorpjes ook niet) dat hij intussen wel drie keer koffie had kunnen zetten.
We reden verder voor een volgende poging ergens iets te krijgen. We hadden kans over 20 km. Wij op weg, maar toen kwam er een haar in de boter. Carel kon niet meer van zijn grote mes terugschakelen. Hij is specialist heuvelop klein rijden en dat ging dus niet meer. Toen bleek wat een geweldig team we hebben. We waren net bij de eerste fatsoenlijke lunchgelegenheid van de hele reis aangekomen en daar zijn we neergestreken op het terras met uitzicht op water. We hebben onze mecanicien Gérard gebeld die onmiddellijk kwam en Carel en zijn fiets meenam in de auto. Marga belde intussen een fietsenzaak en daar staat die fiets nu. Morgen weten we meer.
Els en ik reden verder. Het landschap was zo ontzettend mooi. Tijdens een afdaling gleden we in een serene rust onder een stralende zon over een doodstille weg. Heel bijzonder. We hebben nog even een korte benen/nekpauze gehouden, Els op een afgezaagde boom en ik op een stenen paaltje met schitterend uitzicht. Daar hebben we de stroopwafels die we van Mieke meegekregen hadden, gegeten.
We zitten nu op de binnenplaats van ons hotel in het centrum van het mooie Brive te dineren. We voelen ons echt in Frankrijk.
-
18 Mei 2018 - 22:07
Leo:
Heel leuk te horen dat jullie uiteindelijk "echt in Frankrijk zitten". Dat is genieten!
Blijf jaloers, maar kan toch flink meegenieten via jullie plezierige verslaggeving.
Leo.
-
19 Mei 2018 - 06:08
Remon:
Prachtig verhaal weer. Brive is inderdaad ‘Echt Frankrijk’. Eindbestemming komt al aardig in zicht. Hopelijk zit Carel weer snel op zijn eigen fiets.
Groet en nog goede reis verder
-
19 Mei 2018 - 09:22
Harrie:
Dankzij het wonderapparaat van Huub weten we nu dat dit een pittig ritje was. Maar als ik naar de foto's kijk krijg ik een heel ander beeld. Vrolijk lachende en zwaaiende, weldoorvoede fietsers, vaker naast dan op het stalen ros. Dus geen hologige, uitgemergelde renners die met een laatste krachtsinspanning roepend om hun moeder de top van de col ronden.
Morgen wil ik parallel aan de Giro waar vandaag de verschrikkelijke Monte Sokolan op het programma staat foto's waar de grinta, het lijden van afspat.
Zo nu ga ik vanuit mijn lazyboy de de Giro d' Italia bekijken
Bonne route au soleil
-
19 Mei 2018 - 10:49
Stella Dekker:
Ha fietsers, leuk om die verhalen te lezen.
Wij zijn eens (maar nooit meer) met onze trackingfietsen naar
De Dordogne gereden en inderdaad, die eindeloze
graansilo's met heuvels waar maar geen eind aan kwam, so boring.
Vandaag gaan we weer naar de Dordoge maar lekker met het vliegtuig!
Heel vsel plezier en groetjes aan Marga Guus en Stella -
19 Mei 2018 - 20:33
Ria En Christ:
Lieve allemaal,
De rit zit er bijna op….bedankt voor de prozaische reisverslagen
De Rome verslagen heb ik ook nog.
Net als de vorige keer is het alsof ik meereis
De impressies zijn invoelbaar verwoord, fijn om te lezen.
Ik heb de indruk dat jullie de economische reuring op veel plaatsen
missen…..maar het gezelschap maakt dat ruimschoots goed.
Een mooie aankomst bij Toon en Betsie,
Hartelijke groet en nogmaals dank,
Ria en Christ
-
19 Mei 2018 - 20:40
Leo Boersen:
Eindelijk tijd om alles bij te lezen. Vandaag is dochter met onze ( tweede) kleinzoon uit OLVG – A’dam - thuis gekomen. Woensdagochtend naar ziekenhuis, maar door spoedoperaties werd het donderdagochtend voor zij kon worden geholpen en zij haar baby mocht verwelkomen. Ze bleef er laconiek onder. Ik zei; zwangerschap/bevalling is als een lange fietstocht; altijd meer, anders dan je denkt, maar uiteindelijk bereik je die col. Tegen jullie zeg ik; een lange zware fietstocht is als een zwangerschap/bevalling; duurt langer dan je denkt, vol verrassingen maar uiteindelijk komt de baby, mag je het nieuwe leven begroeten. Als ik alle opgegeven hoogtemeters optel kom ik aan 9794 meter. Maar zal veel meer zijn, want al die bolletjes en bobbeltjes – zomaar 300 à 500 meter per dag – tellen ook mee! Jullie lichaam is er nu volledig aan gewend elke dag weer in de benen te zijn. Voor hen die op 7 juni de Alpe d’Huez gaan beklimmen, zal deze tocht het fundament vormen van een glorierijke dag. De tocht wemelt van de wederwaardigheden; de regensauce der volharding, de kwelling der (afwezige) koffie, de chien méchant, een Fransman met meer woorden dan koffiebonen, het kapotte grote mes, om maar eens wat te noemen. En gerief geweigerd in de Mairie! Schande! De Fransen zijn derde wereld autisten, die òf aan het staken òf tussen 12.00- 17.00 uur aan het lunchen zijn ( op die Engelssprekende Logistieke manager/Sluiswachter na dan). De Gaulle zei het al; een land met meer dan 200 kaassoorten heeft straffe leiding nodig. Ieder ziet onderweg wat hij herkent, de lekkere Limousin of de bruine bakker. De Engelsen zeggen het treffend; Present to the eye, present to the mind. En Herman van Veen zingt; “geluk is een herinnering”. Tijd vrij gemaakt voor de Basiliek ( XII ième siècle!) in Vezelay en dan nog al die stichtelijke Pelgrims om je heen. Op deze tocht heel veel devotie, aanzienlijkmeer dan bij al die rondjes om het Heilig Hert. Om jullie heen moet een rand van Genade zijn ontstaan, die je veilig naar je einddoel zal geleiden. Nog paar slotobservaties. 1. Jullie zijn bordjes met “Chablis” tegengekomen. Moet we ook niet zoiets in NL gaan introduceren, bijvoorbeeld in de Kempen/Campina bordjes met daarop “Karnemelkse pap”? 2. Agressieve honden bestrijden met tegenoffensief. Op mijn fietstocht door Turkije hadden we er (ook) veel last van.Ik was voorzien van dogtaser. Werkte soms, soms niet. In één geval kwam hond tot mijn schrik dwars door alles heen naar me toe, beet echter niet maar begon aan taser te likken.. 3. De zeiler gaat voor de wind, de schaatser heeft de wind in de rug, de piloot benut een tailwind, maar jullie hebben “meewind”.
De Heilige Geest met behulp van de Garmin zal jullie spoedig naar je einddoel loodsen. Dan is alles ineens voorbij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley